سندرم تونل کارپ شایعترین نوروپاتی فشاری است که به دلیل فشرده شدن عصب مدیان در داخل تونل کارپ در مچ دست ایجاد می شود. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب مانع پیشرفت بیماری و از عوارض آن جلوگیری می کند. استفاده از نوار عصب برای تشخیص این بیماری یک روش شناخته شده است. در این مطالعه روشی حساس برای تشخیص زود هنگام CTS مورد بررسی قرار گرفته است. در این روش، میزان تاخیر زمانی عصب حسی مدیان در کف دست (Palm Latency) با فاصله 7 سانتیمتر و میزان تاخیر زمانی آن در مچ دست (Wrist Latency) با فاصله 14 سانتیمتر از انگشت میانی در 50 فرد سالم و 30 دست مبتلا به CTS تعیین گردید. پس از محاسبه (Palm Latency/ Wrist Latency) P/W Ratio این نسبت در دو گروه کنترل و بیمار مقایسه گردید. P/W Ratio به طور متوسط با احتساب دو انحراف معیار معادل 55%±5% محاسبه گردید. اما این نسبت در بیماران مبتلا به CTS کمتر از 50% می باشد (P<0.05). طبق نتایج به دست آمده از تحقیق، اگر تاخیر زمانی عصب حسی مدیان از فاصله 14 سانتیمتر در مچ دست، بیش از 2 برابر تاخیر زمانی آن از فاصله 7 سانتیمتر در کف دست باشد، به نفع وجود CTS است. این روش برای یافتن موارد خفیف بیماری CTS که تاخیر زمانی از فاصله 14 سانتیمتر طبیعی می باشد. اما بیمار علائم CTS دارد، می تواند ارزشمند باشد.

سابقه و هدف: میدانهای الکترومغناطیس امواج رادیویی روی بعضی از عملکردهای سلول و یا سیستمهای حیاتی تأثیر میکنند و معمولاً در استفاده های درمانی جهت بالا بودن دمای بافت از امواج کوتاه رادیویی استفاده میشود. چون جنبه های غیرگرمایی اثر این امواج نیز مطرح میباشد. برای تعیین اثر فرکانس موج کوتاه بر روی عمکرد عصب، این مطالعه در گروه فیزیک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1379 انجام گرفت. مواد و روشها: تحقیق به صورت مطالعه تجربی در 42 فرد سالم در گروه سنی 30-20 سال انجام گرفت. قبل از عمل میدان، زمان تأخیر [(Latency (Lat)] عصب مدیان اندازه گیری شد. سپس ناحیه مچ دست چپ در معرض تابش امواج با فرکانس 27.12 مگاهرتز با کمترین شدت به مدت 10 دقیقه قرار گرفت و پس از قطع آن مجدداً Lat اندازه گیری شد. تغییرات Lat عصب، قبل و بعد از اعمال میدان با استفاده از Paired t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: تغییرات ناچیز دما، (0.5 درجه سانتی گراد)، تأثیری در زمان تأخیر عصب نداشت. 95 درصد افراد مورد مطالع با پرتوگیری از این فرکانس تغییرات زمان تأخیر عصب داشته اند. در آزمون آماری انجام شده کاهش معنی داری در زمان تأخیر مشاهده شد که میزان این کاهش 8.56 درصد بود (P<0.05) و این اثر تا مدت کوتاهی (بیشتر از 11 دقیقه) پس از قطع میدان مشاهده گردید. نتیجه گیری: میدان موج کوتاه رادیویی روی زمان تأخیر عصب تأثیر دارد و میتواند زمینه مطالعات بعدی در جهت به کارگیری این اثر در درمان برخی از بیماریهای عصبی باشد.

سابقه و هدف: با وجود اینکه) CTS سندرم تونل کارپ) حجم وسیعی از مراجعین به درمانگاه الکترودیاگنوزیس در بخش طب فیزیکی و توانبخشی را تشکیل می دهد، ولی تاکنون مطالعه وسیعی در مورد میزان نرمال و تغییرات بر حسب سن در پارامترهای تاخیر زمانی شاخه حسی و حرکتی عصب میانی مچ دست صورت نپذیرفته است. لذا این تحقیق بر اساس نتایج حاصل از 6 سال فعالیت بخش الکترودیاگنوزیس بیمارستان نمازی شیراز طی سال های 1379-1374 انجام پذیرفت. مواد و روش ها: تحقیق با طراحی توصیفی انجام گرفت. تعداد 1200 نفر از مراجعین به بیمارستان و افراد سالم جامعه به صورت اتفاقی انتخاب شدند. افراد فاقد بیماری های سیستمیک و دیابت، رادیکولوپاتی مهره های گردنی، نوروپاتی مـحیطی، آتروفی در ناحیه تنار دست و تستهای بالینی Tinel و Phallenمـنفی و در سنین 80-10 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. پارامترهای تاخیر زمانی شاخه حسی و حرکتی عصب میانی دست در 10 گروه سنی مورد مطالعه قرار گرفتند و مقادیر نرمال آن با احتساب دو انحراف معیار و رابطه زمانی شاخه حسی و حرکتی بر حسب گروه های سنی تعیین شدند. یافته ها: در این مطالعه میزان طبیعی تأخیر زمانی شاخه حرکتی عصب میانی دست از 5/2 تا 2/4 میلی ثانیه با میانگین 3/3 میلی ثانیه به دست آمد. این میزان بر حسب سن افزایش می یافت و از دهه پنجم به بعد این افزایش شدیدتر بود و به میزان کمی بیش از 1/0 میلی ثانیه در هر دهه افزایش می یافت که از طریق فرمول:DML (8cm)= 3.30+ Age-50/75 ±0.0025 ageبرای سنین مـختلف قابل محاسبه می باشد. میزان طبیعی تاخـیر زمانی شاخه حسی عصب میانی دست از 7/2 تا 7/3 میلی ثانیه با میانگین 2/3 میلی ثانیه به دست آمد. این میزان بر حسب سن افزایش می یافت و از دهه پنجم به بعد این افزایش شدیدتر و به میزان ms1/0 در هر دهه بود که از طریق فرمول: DSL (14cm) = 3.20 + Age-50/100 ± 0.0025 ageبرای سنین مختلف قابل محاسبه است. نتیجه گیری و توصیه ها: در نظر گرفتن عامل سن در گزارشات الکترودیاگنوزیس و بررسی بیماران مشکوک به وجود) CTS سندرم تونل کارپ) از اهمیت ویژه ای برخوردار است. توصیه می شود از این پس مقایسه تأخیر زمانی شاخه حسی و حرکتی عصب میانی دست در افراد مراجعه کننده به مراکز الکترودیاگنوزیس در ایران بر اساس سن و در نظر گرفتن افزایش این پارامترها بر حسب سن و فرمولهای ارائه شده باشد.

سابقه و هدف: مطالعات هدایت عصبی به طور فزاینده ای بر روی اشخاص انجام می شود ولی با این وجود اطلاعات استاندارد شده ای برای مقادیر طبیعی در جمعیت ما وجود ندارد تا تفسیر صیحیحی از یافته های الکترودیاگنوستیک داشته باشیم. تاخیر حرکتی انتهایی یکی از مطالعات الکترودیاگنوستیک است که به طور شایع انجام می شود لذا وجود یک مرجع برای این آزمون ضروری است. هدف از این انجام مطالعه فراهم نمودن یافته های الکترودیاگنوستیک طبیعی برای مقادیر تاخیر حرکتی انتهایی در زنان سالم 20 تا 30 سال بوده است. مواد و روشها: تاخیر حرکتی انتهایی عصب مدیان به طور آینده نگر در هر دو دست 400 خانم سالم که به دقت غربالگری شده بودند و بین سنین 20 تا 30 سال بودند، اندازه گیری شد. دمای اندام فوقانی در محدوده ای بود که تاثیر دما بر اندکسهای سنجش شده را محدود می کرد. تمام خانم های تحت بررسی راست دست بودند. تکنیک های استاندارد هدایت عصبی با استفاده از فاصله های ثابت اندازه گیری شده جهت بررسی تاخیر حرکتی انتهایی عصب مدیان مورد استفاده قرار گرفت. با روش t-test تاخیر حرکتی انتهایی دست راست و دست چپ مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه نشان داد که میانگین تاخیر حرکتی انتهایی در عصب مدیان راست 23/0±36/3 و در عصب مدیان چپ 3.29±0.24 میلی ثانیه بوده است. اختلاف قابل توجهی از نظر آماری بین تأخیر حرکتی انتهایی راست و چپ وجود نداشت. نتیجه گیری و توصیه ها: برای بعضی از بیماریهای نورولوژیک مانند سندرم کارپال تونل پزشکان نیاز به اطلاعاتی در مورد یافته های الکتروفیزیولوژیک طبیعی در جمعیت طبیعی دارند. بنابراین نتایج این طرح به خوبی نشان داد که وضعیت تاخیر حرکتی انتهایی اعصاب مدیان هر دو دست به خصوص در خانم ها که مستعد ابتلا به سندرم کارپال تونل هستند چگونه بوده است. لذا این نتایج می تواند یک ابزار اطلاعاتی برای کمک به پزشکانی باشد که کمابیش به این گروه از بیماران مواجه هستند.

در این مطالعه با توجه به تفاوتهای قابل ملاحظه تاخیر زمانی و سرعت هدایت عصبی، بین نژادهای مختلف و لزوم ایجاد استاندارد مقادیر طبیعی، در هر منطقه جغرافیایی، سعی در پیدا کردن مقادیر دقیقی از میزان طبیعی تاخیر زمانی حسی، حرکتی و سرعت هدایت عصب میانی دست، در منطقه جغرافیایی ایران و نژاد ایرانیان شده است. درگیری عصب میانی دست از لحاظ تعداد مبتلایان، بیشترین موارد درگیری موضعی اعصاب محیطی را تشکیل می دهد. مطالعه بر روی 1200 نفر از افراد سالم و به صورت تصادفی، از هر دو جنس و تمام گروههای سنی انجام شده است. ابتدا مقادیر مربوط به جمعیت مردان و زنان و همچنین مقادیر مربوط به دست راست و چپ بطور جداگانه بررسی شد و سپس مطالعات آماری بین این جمعیت ها صورت پذیرفت و نشان داد، تفاوت معنی داری بین زن و مرد و همچنین دست راست وچپ وجود ندارد.بدین ترتیب کل جمعیت بصورت یکجا، از نظر پنج متغیر تاخیر زمانی حرکتی و تاخیر زمانی حسی از کف دست، مچ دست و سرعت هدایت عصب حسی و پتانسیل عمل مخلوط حسی و حرکتی عصب، مورد مطالعه قرار گرفتند. مقادیر میانگین، انجراف معیار و حداقل و حداکثر طبیعی بدست آمد. این نتایج می تواند به عنوان منبعی جهت افتراق موارد طبیعی از غیر طبیعی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: با وجود اینکه C.T.S (سندرم تونل کارپ) حجم وسیعی از مراجعین به درمانگاه الکترودیاگنوزیس در بخش طب فیزیکی و توانبخشی را تشکیل می دهد ولی تاکنون مطالعه وسیعی در مورد میزان نرمال و تغییرات برحسب سن در پارامترهای تاخیر زمانی شاخه حسی و حرکتی عصب میانی در مچ دست صورت نپذیرفته است. این تحقیق براساس نتایج حاصل در 5 سال گذشته (83-1379) در بخش الکترودیاگنوزیس بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تعداد 1200 نفر از مراجعین به درمانگاه الکترودیاگنوزیس به علل دیگر و نیز افراد سالم جامعه به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. هر دو گروه فاقد بیماری سیستماتیک و دیابت، رادیکولوپاتی مهره های گردنی و نوروپاتی محیطی بوده و تست های بالینی Phallen, Tinel منفی و از طرفی فاقد آتروفی درناحیه تنار دست بودند و در دامنه سنی 80-10 سالگی قرار داشتند، پارامترهای تاخیر زمانی شاخه حسی و حرکتی عصب میانی دست درگروه سنی مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: دراین مطالعه میزان طبیعی تاخیر زمانی شاخه حرکتی عصب میانی دست با احتساب دو انحراف معیار از 2.5 تا 4.5 میلی ثانیه با میانگین 3.3 میلی ثانیه به دست آمد که البته این میزان بر حسب سن افزایش می یابد و از دهه پنجم به بعد افزایش شدیدتر است و به میزان کمی بیش از 0.1 میلی ثانیه در هر دهه افزایش می یابد و از طریق فرمول:Distal Motor latency: (DML)8cm=3.30+AGE-50/75±0.0025age برای سنین مختلف قابل محاسبه می باشد.از سوی دیگر میزان طبیعی تاخیر زمانی شاخه حسی عصب میانی دست با احتساب دو انحراف معیار از 2.7 تا 3.7 میلی ثانیه با میانگین 3.2 میلی ثانیه به دست آمد که البته این میزان بر حسب سن افزایش می یابد و از دهه پنجم به بعد این افزایش شدیدتر است و به میزان 0.1ms درهر دهه می باشد و از طریق فرمول: Distal Sensory latency: (DSL)14cm=AGE-50/100±0.0025age برای سنین مختلف قابل محاسبه است.نتیجه گیری: در نظر گرفتن فاکتور سن در گزارشات الکترودیاگنوزیس و مطالعه بیماران مشکوک به وجود CTS (سندرم تونل کارپ) از اهمیت ویژه ای برخوردار است و از این پس مقایسه تاخیر زمانی شاخه حسی و حرکتی عصب میانی دست در افراد مراجعه کننده به مراکز الکترودیاگنوزیس براساس سن و در نظر گرفتن افزایش این پارامترها بر حسب سن و فرمول های ارایه شده انجام می گیرد.

بررسی نسبت تاخیر زمانی عصب بین استخوانی قدامی به عصب میانی، روشی جدید در ارزیابی آسیبهای وارده به عصب بین استخوانی قدامی می باشد. عصب بین استخوانی قدامی، یک شاخه صرفا حرکتی است که در ناحیه ساعد، از عصب میانی جدا می شود؛ لذا در معاینات بالینی، آسیب به این عصب، می تواند با پارگی رباطها و تاندون های عضلات خم کننده انگشتان شست، اشاره و یا میانی اشتباه شود. با بررسی این نسبت، به راحتی آسیب به این عصب را می توان ارزیابی نمود. همچنین از این نسبت می توان برای ارزیابی صدمات قسمت انتهایی عصب میانی، مانند سندرم تونل کارپ استفاده نمود. در این مطالعه، با تحریک تنه اصلی عصب میانی، در ناحیه جلو آرنج و ثبت همزمان موجهای حاصله، توسط الکترودهای سطحی، از عضلات گرداننده داخلی مربعی ساعد و بازکننده کوتاه شست و اندازه گیری تاخیر زمانی این دو موج، این نسبت محاسبه گردید. تعداد صد دست از 50 فرد سالم، شامل 22 زن و 28 مرد، بین سنین 65- 20 سال و میانگین 38 سال، مورد بررسی قرار گرفت که نسبت  تاخیر زمانی عصب بین استخوانی قدامی به عصب میانی ، 0.5±0.04 (میانگین ± انحراف معیار) و با دو انحراف معیار، بین 42/0تا 58/0 بدست آمد.

مقدمه و هدف :بررسی هدایت عصبـی حساس ترین روش تشخیص سندرم تونل کـارپ می باشد، ولی این تست در بعضی موارد خفیف سندرم تونل کارپ طبیعی است. بررسی هدایت عصبی بعد از یک تست تحریکی عصب مدیان ممکن است در تشخیص موارد خفیف سندرم تونل کارپ کمک کننده باشد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تست های تحریکی بر روی الکترودیاگنوزیس موارد بالینی سندرم تونل کارپ می باشد.مواد و روشها: این مطالعه تحلیلی به صورت مورد - شاهدی بر روی 20 بیمـار (20 دست) بـا علایم سندرم تونل کارپ و تستهای الکترودیاگنوستیک طبیعی و 20 داوطلب سالم (20 دست) در بیماران مـراجعه کننده به بیمارستان شهید چمران وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1384 انجام شد. روش نمونه گیـری به صورت نمونه در دسترس مبتنی بر هدف بود. معیارهای هدایت عصبی اندازه گیری شده شامل؛ تاخیر زمانی حسی، سرعت هدایت عصبی، تاخیر زمانی ترکیبی، تاخیر زمانی حرکتی و ارتفاع موج حرکتی عصب مدیان بودند. این معیارها قبل و بعد از 5 دقیقه فلکسیون کامل مچ دست اندازه گیری شدند. داده های جمع آوری شده در پرسشنامه ثبت گردید و سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون پارامتریک تی زوجی تجزیه و تحلیل انجام شد.یافته ها :افزایش تاخیر زمانی حسی و کاهش سرعت هدایتی عصب مدیان بعد از فلکسیون مچ دست نسبت به قبل از آن در گروه بیماران معنی دار بود (p<0.05) اما در گروه کنترل تغییر معنی داری در معیارها وجود نداشت. نتیجه گیری :اندازه گیری تاخیر زمانی حسی و سرعت هدایتی عصب مدیان بعد از 5 دقیقه فلکسیون کامل مچ دست می تواند زمینه ای جهت تعیین معیارهای حساس تری بـرای تشخیص الکترودیاگنوستیک سندرم تونل کارپ باشد.

سابقه و هدف: فراوانی همراهی انواع نوروپاتی دیابتی با سندرم تونل کارپ، مشابهت تظاهرات و نحوه رویکرد درمانی و توانبخشی متفاوت در این دو مورد، لزوم دسترسی به ابزار و روشهای افتراق دقیق تر و راحت تر نوروپاتی دیابتی از سندرم تونل کارپ را توجیه می کند. هدف از انجام این مطالعه تعیین میانگین نسبت تاخیر انتهایی شاخه پالمارکوتانئوس عصب مدین به تنه اصلی مدین در سه گروه افراد سالم، مبتلایان به نوروپاتی دیابتی و افراد مبتلا به سندرم تونل کارپ و مقایسه این نسبتها با هم بود.مواد و روشها: مطالعه از نوع تحلیلی - مقطعی و جمعیت مورد مطالعه 60 نفر از مبتلایان به سندرم تونل کارپ، 60 نفر از مبتلایان به نوروپاتی دیابتی و 60 نفر از افراد سالم مراجعه کننده به درمانگاه طب فیزیکی و توانبخشی و الکترودیاگنوز طی سال 1383 بود. نمونه گیری بصورت غیر تصادفی متوالی انجام شد و داده ها با برنامه SPSS نسخه 10.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین نسبت تاخیر انتهایی پالمار کوتانئوس عصب مدیان در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی به طور معنی داری از مبتلایان به سندرم تونل کارپ بیشتر بود (P<0.001). این نسبت در هیچیک از گروه های مورد مطالعه ارتباطی با جنسیت نداشت (P<0.001) اما در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی با سن رابطه معکوس (P<0.001) و در مبتلایان به سندرم تونل کارپ و افراد سالم با سن رابطه مستقیم داشت (P<0.001).نتیجه گیری: در کل به نظر می رسد پس از تعدیل این نسبت بر حسب سن، بتوان از آن در افتراق نوروپاتی های دیابتی از سندرم تونل کارپ بهره جست. اما میزان حساسیت و ویژگی های این شاخص و رابطه آن با شدت این دو بیماری نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

هدف این مطالعه تعیین مقادیر نرمال هدایت عصب در مدیان، اولنار و رادیال در جمعیت تحت پوشش خدمات مرکز الکترودیاگنوستیک پورسینا- رشت بود. با توجه به اخذ شرح حال و معاینه پزشکی و به این شرط که هیچگونه عوامل یا بیماری مداخله کننده ای با هدایت عصب نداشته باشند، 216 فرد سالم (59-20 ساله) به شیوه نمونه گیری آسان جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند. در این مطالعه مقطعی مقادیر آمپلی تود و سرعت هدایت عصب و تاخیر زمانی دیستال قسمت حرکتی و آمپلی تود و تاخیر زمانی قله قسمت حسی اعصاب مدیان، اولنار و رادیال در دست مغلوب تعیین شده در مطالعه ما 95 درصد به عنوان نقطه برش و مقدار نرمال شناخته شده و آزمون من- وتینی (α=0.05) جهت مقایسه مقادیر بکار گرفته شد. یافته های مطالعه ما نشان می دهد که بررسی هدایت عصب مدیان، اولنار و رادیال دارای 95 درصد تاخیر زمانی دیستال حرکتی به ترتیب 4.2، 3.9، 3.3 هزارم ثانیه و 95 درصد تاخیر زمانی قله حسی به ترتیب 3.8، 3.9، 3.1 هزار ثانیه و 5 درصد آمپلی تود حرکتی به ترتیب 5.2، 4.5 و 2.5 میلی ولت و 5 درصد آمپلی تود حسی به ترتیب 37.2، 33 و 18.9 میکروولت و 5 درصد سرعت هدایت عصب حرکتی به ترتیب 54، 52.3 و 51.8 متر بر ثانیه می باشد. تفاوت بررسی هدایت عصب در گروه جنسی قابل توجه نبوده است ولی در گروه سنی زیر 60 سال با گروههای سنی بالای 60 سال در معیارهای سرعت هدایت عصب حرکتی و آمپلی تود حسی و حرکتی تفاوت قابل توجه وجود داشت P<0.001.با توجه به شرایط عملکردی این مرکز مقادیر فوق را می توان به عنوان مقادیر نرمال بررسی هدایت عصب مرکز الکترودیاگنوستیک پورسینا- رشت برای هر دو جنس بکار برد.